Het verhaal van Rozelotte is een uitstekend voorbeeld van hoe de media en merken ons kunnen beïnvloeden om al op zeer jonge leeftijd gekke dingen te denken en te doen. Daarom is het zo belangrijk om diversiteit in lichaamsvormen en -maten te tonen.
In de basisschool was ik een van de langste kinderen en niet veel later was ik ook een van de grootste. Ik herinner me dat ik altijd probeerde mezelf kleiner te laten lijken en ik denk dat ik ongeveer 10 jaar oud was toen ik al dacht dat ik moest afvallen. Telkens als we broeken gingen kopen, paste ik er nooit in en dat maakte me altijd aan het huilen. Ik zag nooit echt iemand met wie ik me kon identificeren. Ik dacht dat je dun, slank en slank moest zijn om in de samenleving te passen. Ik geloofde dat ik mijn lichaam moest aanpassen om geaccepteerd te worden.
Twee jaar geleden was ik zo moe en gefrustreerd van diëten en daarna weer dat gewicht terug te krijgen, dat ik stopte. Het werkte gewoon niet. Een vriend van mij raadde me toen het Instagram-account van iemand aan, dat gericht was op intuïtief eten. Het is zoals wat je deed toen je een baby was, gewoon eten wanneer je honger hebt. Onlangs ben ik begonnen met het volgen van een cursus over zelfacceptatie door een anti-dieet diëtist, wat me al enorm heeft geholpen. In wezen ben ik weer een gezonde relatie met voedsel gaan opbouwen, in plaats van me alleen te concentreren op afvallen.
De cursus bestaat uit videogesprekken met een groep voornamelijk vrouwen. Volgens een paar principes leren we alles over de alomtegenwoordige dieetcultuur van vandaag en hoe we daar voorbij kunnen gaan. Concreet betekent dit dat we leren onderscheid te maken tussen stemmen in ons hoofd en goed te voelen wanneer we gewoon iets verlangen en wanneer we echt honger hebben. We geven onszelf onvoorwaardelijke toestemming om te eten, want onszelf beperken en nee zeggen tegen een stuk chocolade in de middag kan gemakkelijk averechts werken en betekenen dat je 's nachts de hele reep op eet. Hetgene dat me het meest opviel, is dat, hoewel ik wist dat ik de laatste tijd wat was aangekomen en ik me al een tijdje niet had gewogen, ik op de weegschaal kon stappen, naar het getal kon kijken (dat veel hoger was dan ik had verwacht) en gewoon kon zeggen "oh nou" en verder kon gaan. In het verleden zou ik in paniek zijn geraakt en onmiddellijk de drang hebben gevoeld om weer te gaan diëten, terwijl ik nu gewoon opmerkte dat ik me goed voelde en me er geen zorgen over maakte. Ik heb een groter lichaam en dat is helemaal oké. Het was een zeer bevrijdende ervaring. Dat getal op de weegschaal zegt niets over wie ik ben, het is gewoon een getal dat mijn gewicht rapporteert en verder niets.
Ik denk dat andere vrouwen moeten weten dat leren jezelf te accepteren een lang proces is en heel moeilijk kan zijn, het kost veel energie en er zullen tegenslagen zijn. Maar als je mensen begint te zien met lichamen anders dan die de media je laat zien, zoals mensen met een groter lichaam, vollere vrouwen, zul je langzaam maar zeker jezelf kunnen accepteren. Dus ontvolg mensen die je een ongemakkelijk gevoel geven en begin nieuwe rolmodellen te volgen. Vergelijk jezelf niet met wat je nooit zult zijn, simpelweg vanwege de bouw van je lichaam, maar accepteer je prachtige zelf. Elk lichaam is een prachtig lichaam en een goed lichaam.
We zijn zeer dankbaar dat Rozelotte haar verhaal met ons deelt. Volg haar op Instagram @rozelottes om contact te maken en haar reis te volgen. Heb je onze vorige blogpost over onze perfect normale schoonheidscampagne al gelezen?